Μ.Α.Ζ.Ι.: Η εκπαίδευση σε… αναστολή!

Η εκπαίδευση σε… αναστολή!

 14-12-2024

Σύλλογος  εκπαιδευτικών που «τόλμησαν» να επισημάνουν τους κινδύνους για την υγεία και την ασφάλεια των μαθητών τους οδηγήθηκε σε ΕΔΕ.

Συνάδελφοι που συμμετείχαν στην νόμιμη απεργία – αποχή από την ατομική αξιολόγηση σύρονται σε ακρόαση από τις διευθύνσεις εκπαίδευσης.

Νηπιαγωγός που οι ζωγραφιές που έφτιαχνε με τους μαθητές της για την παγκόσμια ημέρα ειρήνης, κρίθηκε ότι δεν είναι με τη «σωστή πλευρά της ιστορίας», καλείται σε απολογία από το Διευθυντή  Εκπαίδευσης

Καθηγητής που μοίραζε φυλλάδια «ομοφοβικού» (όπως χαρακτηρίστηκε) περιεχομένου τίθεται σε αναστολή.

Εκπαιδευτικοί που συμμετείχαν σε διαμαρτυρίες και άσκησαν κριτική στις πολιτικές του Υπουργείου  κλήθηκαν σε ακρόαση για δυνητική αργία.

Αυτά είναι τα πιο πρόσφατα από τα περιστατικά της κυβερνητικής αυταρχικότητας που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας.

Και από αυτά μπορεί κάποιος να συμπεράνει ότι ένας νέος νοσηρός αέρας φυσάει στην εκπαίδευση, ένας αέρας που θυμίζει άλλες εποχές.

Ο στόχος είναι  προφανής. Επιδίωξη της ηγεσίας του ΥΠΑΙΘΑ  είναι να καταπνιγεί κάθε φωνή που διαφοροποιείται από το κεντρικό αφήγημα και να φιμωθεί με συνοπτικές διαδικασίες κάθε εκπαιδευτικός που εξακολουθεί να σκέφτεται ελεύθερα, απαλλαγμένος από τις στρεβλώσεις που διοχετεύονται από τα επίσημα Μέσα της κυβερνητικής πολιτικής - επιβολής.

Απ’ ό, τι φαίνεται η λεγόμενη «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» συνεχίζεται επ’ αόριστον (άλλωστε ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει τονίσει ότι «οι καιροί μας γίνονται πλέον καιροί πολυκρίσεων».) Τρία χρόνια πριν, όταν το ελληνικό πολιτικό σύστημα  μετέτρεψε μια ολόκληρη χώρα σε επικράτεια φόβου, έναν  λαό σε άβουλα και παραλυμένα από τον τρόμο του θανάτου  όντα που υπάκουαν άκριτα σε κάθε αντιεπιστημονικό μέτρο  υπό το βάρος εκβιασμών και λοιδοριών, εργαζόμενοι οδηγούνταν σε αναστολές εργασίας με συνοπτικές διαδικασίες χωρίς τη μεσολάβηση των επίσημων θεσμικών οργάνων και χωρίς να έχει προηγηθεί κανένα ποινικό αδίκημα.

Λίγα χρόνια πριν, όταν επιβλήθηκε μέσω μιας γκεμπελικής εμπνεύσεως προπαγάνδας ο επάρατος διαχωρισμός των ανθρώπων, όταν ο διπλανός  μας μετατράπηκε σε «μίασμα» και αποκλείστηκε από την κοινωνική ζωή, εργαζόμενοι του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα είδαν την πόρτα της εξόδου χωρίς στήριξη - τις περισσότερες φορές – ούτε από τα σωματεία .

Η έκπληξη για τέτοιου είδους πρακτικές έχει καθυστερήσει κατά τρία χρόνια τουλάχιστον. Τότε ήταν  που τα σωματεία αλλά και ο λαός σύσσωμος έπρεπε να αντιδράσει προκειμένου να μην παγιωθούν πολιτικές φασιστικής εμπνεύσεως. Αντ’ αυτού προτιμήθηκε η σιωπή, η αδιαφορία, η συναίνεση στο όνομα του «κοινού καλού» των μεγάλων συμφερόντων της φαρμακοβιομηχανίας.

Κάπως έτσι ο εργασιακός διωγμός παγιώθηκε. Και κάπως έτσι στήνεται ένα πολιτικό σκηνικό όπου  η κεντρική εξουσία ασκείται χωρίς έλεγχο και επιβάλλεται στην κοινωνία με την βία, την τρομοκρατία και τον εκβιασμό. Η οργή μας εναντίον της καταπάτησης των στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων μας έχει κάθε λόγο να εκφραστεί τώρα, έστω και καθυστερημένα. 

 Η Εκπαίδευση όφειλε και οφείλει να βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα εναντίον της φίμωσης. Άλλωστε εκπαίδευση χωρίς Ελευθερία δεν μπορεί να υπάρχει ή να επιτελέσει τον σκοπό της. Ας παλέψουμε τώρα πριν να είναι αργά εναντίον της τακτικής «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»! Ας σταματήσουμε ΤΩΡΑ την αυθαιρεσία με όπλο μας την ενότητα,  το υψηλό αγωνιστικό φρόνημα και την προσήλωσή μας στην Δημοκρατία.