ΟΙ ΑΚΑΤΑΔΙΩΚΤΟΙ (του Κωνσταντίνου Γαβριήλ)

Εκεί, κεντρικά του Grecos, δεν υπήρχε δικαστής εδώ και χρόνια. Νόμος ήταν η αυτοδικία και ο καθένας έκανε του κεφαλιού του. Έκλεβαν τα άλογα των άλλων και καταπατούσαν τα χωράφια. Βούταγαν ότι έβρισκαν από ξένες άμαξες και σπίτια, πείραζαν τις ξένες γυναίκες, ενώ δεν δίσταζαν να βγάζουν όπλα και να πυροβολούν. Η κατάσταση ήταν εκτός ελέγχου, με τον καθένα να προσπαθεί να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσο διέθετε προς το συμφέρον του. Λόγω αυτής της ανομίας, η περιοχή είχε συγκεντρώσει πολλούς τυχοδιώκτες, που θεωρούσαν πως εκεί μπορούν να κάνουν την τύχη τους. Οι μέρες, τα χρόνια, περνούσαν και τίποτα δε φαινόταν να αλλάζει…

Ώσπου ένα ανοιξιάτικο πρωινό, φάνηκαν στον ορίζοντα τέσσερις καβαλάρηδες. Ο σαματάς που έκαναν στο διάβα τους και το ιδιαίτερο παρουσιαστικό τους, προσέλκυσε τα βλέμματα. Ακόμα και αυτοί που έκλεβαν ή καυγάδιζαν εκείνη τη στιγμή, σταμάτησαν ότι έκαναν και κοιτούσαν εκστασιασμένοι. Εκείνο που έκανε εντύπωση ήταν πως χωρούσαν όλοι πάνω σε ένα μόνο άλογο!!! Οι καβαλάρηδες ήταν ντυμένοι πανομοιότυπα αλλά με διαφορετικό ύψος ο καθένας, ενώ καθόντουσαν με σειρά ύψους… Το ύφος και των τεσσάρων ήταν αγέρωχο, περήφανο. Απέπνεαν έναν αέρα σιγουριάς, ανθρώπων που ήξεραν που πάνε και τι θέλουν. 

Η συνέχεια εδώ: https://gavriil.gr/micro-stories/oi-akatadioktoi/