ΜΑΖΙ

Όχι στο απαρτχάιντ και στις υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις. Όχι στα υγειονομικά πιστοποιητικά ως μέσο διάκρισης και ελέγχου. Όχι στις αναστολές εργασίας και στην αυθαιρεσία των εργοδοτών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Όχι στον ολοκληρωτισμό. Ο φασισμός δεν θα περάσει. Αγωνιζόμαστε για ποιοτική, δημόσια και δωρεάν Παιδεία, βασισμένη στις αξίες της ελευθερίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Αγωνιζόμαστε για την ίδια την ζωή.

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗ Β΄ ΕΛΜΕ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

 


Πανελλαδική κίνηση στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

https://mazi-kinisi.blogspot.com/                            mazi.kinisi@gmail.com


 ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗ Β΄ ΕΛΜΕ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ


Και συ, τσούλα των δήμιων, Επιστήμη, 

της    Αλήθειας    εσχάτη    τεφροδόχα, 

 και   συ,   πρόστυχη  Πένα και ψοφίμι,  

του   βούρκου  λιβανίζετε  την  μπόχα! 


Κώστας Βάρναλης – από τον  Πρόλογο  στην ποιητική συλλογή Ελεύθερος Κόσμος


Στην αντίστοιχη διακήρυξή μας για τις εκλογές αντιπροσώπων στο Συνέδριο της ΟΛΜΕ τον περασμένο Μάιο, υποστηρίζαμε ότι οποιαδήποτε συνδικαλιστική διεκδίκηση, ειδικά στον δημοσιοϋπαλληλικό χώρο, οποιοσδήποτε αγώνας απεργιακός ή άλλος, δε μπορεί παρά να ξεκινάει με το αίτημα της άμεσης επιστροφής στην εργασία τους των υγειονομικών που βρίσκονται σε αναστολή. 

Αυτό δεν έγινε ποτέ! Κι όμως, επρόκειτο για μια ολομέτωπη επίθεση της Κυβέρνησης στο δημόσιο σύστημα υγείας, στο δικαίωμα της εργασίας, στη μονιμότητα των δημόσιων υπαλλήλων... Βασίστηκε σε μια καθαρά φασιστικού τύπου “αξιολόγηση” που παραβίαζε το θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματος. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και τα κόμματα της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης, στο όνομα της πανδημίας, αν δεν υποστήριξαν “διακριτικά” το μέτρο, το λιγότερο σιώπησαν, εκτός από λίγες φωτεινές εξαιρέσεις σωματείων και ελάχιστες πολιτικών προσώπων. Το αίτημα για επιστροφή στην εργασία τους δεν βρήκε καν θέση ανάμεσα σε αυτά της ΑΔΕΔΥ για την απεργία της 9ης Νοεμβρίου! Οι υγειονομικοί σε αναστολή αφέθηκαν σχεδόν μόνοι τους να παλεύουν για πάνω από ένα χρόνο στις χειρότερες δυνατές συνθήκες γι αυτούς και τις οικογένειές τους. Τώρα που ο ηρωικός τους αγώνας φαίνεται να δικαιώνεται στα αστικά δικαστήρια, μπορούμε να υποθέσουμε πως αυτές οι συνδικαλιστικές ηγεσίες εξακολουθούν να ταυτίζονται με τον Πλεύρη ο οποίος, την ώρα που επιχειρεί να γκρεμίσει ότι έχει απομείνει από το ΕΣΥ με το νέο του νομοσχέδιο, συνεχίζει να θεωρεί τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς επικίνδυνους για τη δημόσια υγεία και, αν και είναι υποχρεωμένος να εφαρμόσει τη δικαστική απόφαση και να τους επαναφέρει στις θέσεις τους, προτίθεται να τους επιβάλλει ένα αυστηρό πρωτόκολλο συνεχών ελέγχων με δικά τους έξοδα! 

Μπορούμε κατ΄αναλογία να υποθέσουμε ότι και κάποιοι -ή και αρκετοί- από τους δικούς μας συνδικαλιστές εξακολουθούν να θεωρούν τους συνάδελφους εκπαιδευτικούς που επέλεξαν να μην εμβολιαστούν ή και να εμβολιαστούν “μερικώς”, επικίνδυνους. Αλλιώς δεν εξηγείται η εκκωφαντική σιωπή τους σχετικά με τη συνέχιση του μέτρου της διενέργειας τεστ με ίδια οικονομική επιβάρυνση. Αυτό ισχύει απόλυτα για τη δική μας Β΄ΕΛΜΕ, την ώρα που κάποιες ΕΛΜΕ φέτος έχουν εκδώσει σχετικά ψηφίσματα ή έχουν κάνει σχετικές αναφορές τηρώντας, τουλάχιστον, τα προσχήματα. Ούτε καν μια γραμμή έστω και μόνο για το “χαράτσωμα”, από δυνάμεις που θεωρούνται προνομιακός τους χώρος ζητήματα όπως η ελεύθερη και ισότιμη πρόσβαση όλων των εργαζόμενων στη δημόσια περίθαλψη. Από αυτή την άποψη, χαιρετίζουμε την φετινή “στροφή” των Παρεμβάσεων όσο όψιμη κι αν είναι.      

Η διατήρηση των υποχρεωτικών τεστ στην εκπαίδευση και σε άλλους εργασιακούς χώρους είναι ένα είδος “πειραματικής” διατήρησης της κατάστασης έκτακτης ανάγκης και μάλιστα χωρίς κανενός είδους σοβαρό υγειονομικό πρόσχημα πλέον, τη στιγμή που έχουν αρθεί όλοι οι άλλοι περιορισμοί και οι υποχρεωτικότητες που είχαν επιβληθεί στο όνομα της προστασίας από τον ιό. Απομένει μόνο η τιμωρητική διάσταση του μέτρου και η συνέχιση της ουσιαστικής αποδοχής του επίσημου αφηγήματος της πανδημίας από ένα μεγάλο μέρος των αντιπροσώπων του κλάδου, αποδοχή  που εξ ορισμού καλλιεργεί μια κουλτούρα υποταγής σε ότι επιβάλλεται από τα πάνω. Μπορεί ο κλάδος να απάντησε με υψηλό ποσοστό αποχής στις ηλεκτρονικές “εκλογές” για τα υπηρεσιακά συμβούλια, ωστόσο φοβόμαστε ότι η πρακτική αυτή του χρόνου θα θεωρείται ρουτίνα, όπως ρουτίνα θεωρούνται φέτος οι διαδικασίες της λεγόμενης εσωτερικής αξιολόγησης των σχολείων η οποία τόσες αντιστάσεις συνάντησε τα προηγούμενα χρόνια, ενώ σειρά παίρνουν το νέο πακέτο εντατικοποίησης και γραφειοκρατικής ιεράρχησης της εργασίας στην εκπαίδευση με τους συντονιστές εκπαιδευτικού έργου, τους “μέντορες” κλπ κλπ, και, φυσικά, η ατομική αξιολόγηση που θα σημάνει την ολοκλήρωση της υπηρεσιακής υποταγής των εκπαιδευτικών και ήδη έχει μετατρέψει πολλούς από μας σε κυνηγούς και “καταναλωτές” μεταπτυχιακών, σεμιναρίων και  κάθε είδους “χαρτιών” και “τυπικών” προσόντων.  Την ίδια στιγμή η Κυβέρνηση κρατά σε εφεδρεία δυο σημαντικά όπλα που χρησιμοποίησε στη σκληρή φάση της πανδημίας, την τηλεκπαίδευση και τον ψηφιακό έλεγχο όλων μας με τις πλατφόρμες τύπου Edupass, τα οποία όπλα μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιήσει σε κάθε ευκαιρία και με κάθε αφορμή. 

Νομίζουμε ότι, όσο κι αν μακραίνουμε τον κατάλογο των αιτημάτων και των διεκδικήσεών μας, ουσιαστική αντίσταση δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν γίνει κατανοητό από το συνδικαλιστικό κίνημα, και σε επίπεδο κλάδου όσο και γενικότερα, ότι η τάση πλέον του συστήματος είναι να εργαλειοποιεί υπαρκτούς και ανύπαρκτους “ζωτικούς” κινδύνους σπέρνοντας το φόβο, για να μπορεί να επιβάλλει με ολοκληρωτικό τρόπο τα σχέδια και τις πολιτικές του. Εκτιμούμε ότι ακόμα κι αν δεν αναστηθεί κάποια στιγμή το φάντασμα του κορωνοϊού, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ή να εφευρεθούν μια σειρά από “απειλές” και να στηθούν άλλου τύπου “κρίσεις” με ανάλογα αποτελέσματα.  

Είμαστε μια ανεξάρτητη πανελλαδική κίνηση εκπαιδευτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση που δεν εντάσσεται σε κανένα πολιτικό σχήμα ή κόμμα, και η οποία δημιουργήθηκε τον Δεκέμβριο του 2021 για να συντονίσει τις δυνάμεις των εκπαιδευτικών που θέλησαν να αντισταθούν  στην κατάλυση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και κάθε έννοιας δικαίου και δημοκρατίας με πρόσχημα την πανδημία. Ήδη εκπροσωπούμαστε στα Διοικητικά Συμβούλια κάποιων πρωτοβάθμιων σωματείων εκπαιδευτικών σε διάφορες περιοχές της χώρας και εκλέξαμε αντιπροσώπους στα συνέδρια της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ. Συμμετέχουμε στις εκλογικές διαδικασίες των ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ για να αγωνιστούμε, και με αυτόν τον τρόπο, ενάντια στον αυταρχισμό και την επιβολή της νέας μη κανονικότητας, και να συμβάλλουμε με τις απόψεις και τις όποιες δυνάμεις μας στο βάθεμα του αγωνιστικού χαρακτήρα του σωματείου μας, όπως μας καλεί να κάνουμε το απερχόμενο Δ.Σ. της Β΄ΕΛΜΕ στην κατακλείδα του απολογισμού δράσης του... 


 Δεν  υπάρχει  ΥΓΕΙΑ  χωρίς  ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ

Δεν  υπάρχει  ΠΑΙΔΕΙΑ  χωρίς σεβασμό  στη  ΖΩΗ

Δεν  υπάρχει  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ  χωρίς  ΙΣΟΤΗΤΑ

Η επιβολή της νέας μη κανονικότητας μας αφορά όλους και όλες

Την απάντηση θα τη δώσουμε ΜΑΖΙ


Πρωτοβουλία Εκπαιδευτικών Μ.Α.Ζ.Ι. Δωδεκανήσου -  Δεκέμβριος 2022 


Δεν υπάρχουν σχόλια

Από το Blogger.