Η Κίνηση Εκπαιδευτικών Μ.Α.Ζ.Ι. στην 92η Γ.Σ. της ΔΟΕ

 

Η Μαρία Γκοτσοπούλου, εκλεγμένη με το ψηφοδέλτιο του Μ.Α.Ζ.Ι. στην Αχαΐα. Η ομιλία της στην 92η Γενική Συνέλευση της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας:

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Μ.Α.Ζ.Ι.

ΣΤΗΝ 92^η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΔΟΕ 27-29/6/2023.

Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ ο σκεπτόμενος πολίτης - και μάλιστα ο εκπαιδευτικός -  διαπιστώνει την ανάγκη να δίνει προσοχή στη μεγάλη εικόνα,  επειδή, βλέποντας όσα γίνονται στον μακρόκοσμο της παγκοσμιοποιημένης παλαίστρας, μπορεί άμεσα να συμπεράνει όσα θα ζήσει ο ίδιος στον μικρόκοσμο της ελληνικής εκπαιδευτικής πραγματικότητας  -όχι σε λίγα χρόνια, αλλά σε λίγους μήνες, σε μερικές εβδομάδες.

Υπερδομές-μαμούθ, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.), ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (Ο.Ο.Σ.Α.) , αν και δεν είναι εκλεγμένα όργανα των τοπικών κοινωνιών, αποκτούν με γοργό ρυθμό διεθνείς υπερεξουσίες.

Να αναφέρω το παράδειγμα του Π.Ο.Υ.  που αυτή τη στιγμή είναι σε εξέλιξη η προσπάθειά του να έχει την απόλυτη κυριαρχία επί των κρατών, συγκεντρώνοντας στα χέρια του την εξουσία να αποφασίζει εκείνος - και όχι η κάθε χώρα- την κήρυξη πανδημίας.

Ολοκληρώνοντας τη γραμμή εφαρμογής των οδηγιών των υπερδομών-μαμούθ, οι κατά τόπους κυβερνήσεις ενεργοποιούν τα πρόθυμα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ώστε, εφαρμόζοντας τακτικές επηρεασμού της κοινής γνώμης, να δημιουργήσουν στην κοινωνία το κατάλληλο κλίμα για την αποδοχή μέτρων, που πριν την προπαγάνδα θα θεωρούνταν ακραία και αδιανόητα.

Μπροστά σε αυτό το σκηνικό του παγκοσμιοποιημένου ελέγχου, αναδεικνύεται κρίσιμος ο ρόλος της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Οι στόχοι που θέτει ο Ο.Ο.Σ.Α. για τα εθνικά εκπαιδευτικά συστήματα κατευθύνουν τις  κυβερνήσεις στην επιδίωξη των στόχων αυτών ερήμην των τοπικών κοινωνιών-πολιτών. Οι πραγματικές προθέσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων φανερώνονται στις ανακοινώσεις του ΟΟΣΑ,οι οποίες με ευκρίνεια καταλήγουν ότι «η αξιολόγηση πρέπει να καταλήγει σε μια διαδρομή «διακοπής της απασχόλησης των αδύναμων εκπαιδευτικών». Όσο και να μας βεβαιώνουν οι κυβερνήσεις ότι δεν προτίθενται να απολύσουν εκπαιδευτικούς με την αξιολόγηση, βλέπουμε τις προθέσεις του ΟΟΣΑ που είναι ξεκάθαρα διατυπωμένες. Η απόφαση του ΥΠΑΙΘ να ξεκινήσει η ατομική αξιολόγηση από τους νεοδιόριστους συναδέλφους υπό την απειλή της μη μονιμοποίησής τους αποτελεί σαφή ένδειξη για τις διαθέσεις του.

Στον χώρο της δημόσιας Παιδείας έχει αρχίσει να διαμορφώνεται ένα ιδιόμορφο καθεστώς «ιδιωτικοποίησής» της με τα πολυπληθή πλέον μοριοδοτούμενα σεμινάρια των δημόσιων Πανεπιστημίων, που έναντι αμοιβής παρέχονται σε πτυχιούχους παιδαγωγικών σχολών, που πλέον το πτυχίο τους δεν αρκεί για το διορισμό τους και, φυσικά, σε μόνιμους εκπαιδευτικούς που «οφείλουν» να επιμορφώνονται, πληρώνοντας φυσικά εξ ιδίων τη διά βίου επιμόρφωσή τους. Στον σχεδιασμό του Υπουργείου ο θεσμός της Επιμόρφωσης γνωρίζει μια άνευ προηγουμένου επιστημονική στρέβλωση, αφού παρουσιάζεται ως ανάγκη του «μη ικανοποιητικού» εκπαιδευτικού.

Ο θεσμός του παλαιού τύπου επιθεωρητή, που θυμίζει άλλες εποχές,«αναβαθμίζεται» σε έναν ψηφιακού τύπου επιθεωρητισμό με τις διάφορες πλατφόρμες (ηλεκτρονική καταγραφή αξιολογικών εκθέσεων,  ηλεκτρονικός φάκελος του εκπαιδευτικού κλπ.). Μια νέα τεχνοκρατική αντίληψη -ως μια νέα μορφή φεουδαρχίας- που παραμερίζει τον ανθρώπινο παράγοντα,  οδηγεί προς ένα σύστημα κεντρικά κατευθυνόμενο, κάθετα ελεγχόμενο και αντιπαραγωγικό. 

Η απόφαση για διεξαγωγή ηλεκτρονικών εκλογών, χωρίς πλέον το πρόσχημα της πανδημίας, εντάσσεται στο πλαίσιο του ψηφιακού μετασχηματισμού και φανερώνει τον βίαιο μετασχηματισμό της κοινωνίας σε κοινωνία ασφυκτικού ελέγχου και συνεχούς επιτήρησης.

Η τηλεκπαίδευση χρησιμοποιήθηκε σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης και νομιμοποιήθηκε ως μέσο που θα χρησιμοποιείται στο εξής για κάθε ανάλογη περίσταση. Ζούμε τώρα τη δίωξη συναδέλφων που δήλωσαν αδυναμία να πραγματοποιήσουν τηλεκπαίδευση. Και η δίωξη αυτή συντελείται κόντρα στα εργασιακά τους δικαιώματα που τους προστατεύουν, αφού δεν υποχρεούνται να παρέχουν εργασία από την οικία τους ούτε να διαθέτουν τα προσωπικά τους τεχνολογικά μέσα.

Όμως ο ψηφιακός μετασχηματισμός προχωρά αδίστακτα και έχει πολλά πλοκάμια:

Σημερινό δημοσίευμα στο alfavita και προχθεσινό δημοσίευμα στην Καθημερινή της Κυριακής συντονίζονται με τη μεταφορά του Υπουργού από το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης στο Υπουργείο Παιδείας. Ακούστε τι γράφουν: «Η Τεχνητή Νοημοσύνη θα βελτιώσει σημαντικά την αποτελεσματικότητα της εκπαίδευσης, θα μειώσει δραματικά το κόστος», «μεγάλο μέρος της διδακτέας ύλης μπορεί να ανατεθεί στα τεχνολογικά συστήματα». «Αν οι μαθητές ασχοληθούν με τη διδακτέα ύλη μέσω μεθόδων της τεχνητής νοημοσύνης, ένας δάσκαλος θα μπορεί να επιβλέπει πολλές τάξεις ταυτόχρονα, επειδή οι μαθητές δεν χρειάζονται έναν δάσκαλο να στέκεται πάνω από το κεφάλι τους. Η Τεχνητή Νοημοσύνη μπορεί να το αυτοματοποιήσει αυτό». «Η Τεχνητή Νοημοσύνη μπορεί να επιταχύνει το έργο του δασκάλου στα σχολεία βοηθώντας ακόμα και στην κάλυψη κενών θέσεων». «Τα συστήματα Τεχνητής Νοημοσύνης μπορούν να μάθουν στα παιδιά να διαβάζουν μέσα σε δεκαοχτώ μήνες, μια διαδικασία που ως τώρα παίρνει χρόνο για να αγγίξει ένα ικανοποιητικό επίπεδο». Ανησυχούμε για το γεγονός ότι η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος και όλοι μας ως δάσκαλοι δεν έχουμε αναπτύξει ούτε προβάλει στην κοινωνία στοιχειώδη προβληματισμό για τα θέματα αυτά. Δεν επιτρέπεται να τρέχουμε πίσω από τις εξελίξεις. Δεν θα έχουν αποτέλεσμα οι τοποθετήσεις μας αν αυτά που φοβόμαστε έχουν ήδη γίνει νομοθετικές ρυθμίσεις. Οι θέσεις εργασίας του κλάδου μας πρέπει να προστατευτούν δυναμικά και η τεχνολογική πρόοδος να μη γίνει ούτε κοινωνική οπισθοδρόμηση ούτε ανθρώπινος αποκλεισμός.

Η διάσωση της παιδαγωγικής σχέσης δασκάλου- μαθητή ως το παιδαγωγικό κλίμα μέσα στο οποίο οικοδομείται η γνώση είναι το πιο ιερό μας καθήκον. Εκεί χτίζεται ο Άνθρωπος, ο Συνάνθρωπος, ο Πολίτης, ο Δημοκράτης. Ο Δημοκράτης μπορεί αύριο να γίνει και τεχνοκράτης, θα έχει όμως τα κατάλληλα κριτήρια για να ελέγχει την τεχνολογία με κριτήριο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.

Κατάχρηση του όρου «έκτακτη ανάγκη» έχουμε ήδη δει να γίνεται και θα επαναλαμβάνεται στο εξής με ποικίλες μορφές. Η κατατρομοκράτηση του λαού πλέον μοιάζει με απλό παιχνίδι στα χέρια των Μ.Μ.Ε. Προσφάτως, πληροφορηθήκαμε για την «ύπαρξη» ενός ανύπαρκτου ιού Χ, που αν και ανύπαρκτος, ο Π.Ο.Υ. και οι ειδικοί, που έχουν αναλάβει τη μεταφορά της «πολύτιμης γνώσης», αν και δεν γνωρίζουν τίποτε για αυτόν τον ιό, όμως τελικά γνωρίζουν (!) ότι θα είναι περισσότερο θανατηφόρος από τον κορωνοϊό και μάλιστα με εκπληκτική ακρίβεια στις μετρήσεις με ποσοστό 70%. Με απλά λόγια, χωρίς να υπάρχει ιός, χωρίς κανένα κρούσμα, έχουμε ήδη 70% περισσότερους θανάτους. 

Το προηγούμενο διάστημα έγινε αντιληπτό σε αρκετούς πολίτες ότι οι κατευθύνσεις που δόθηκαν στις χώρες από τον Π.Ο.Υ. για την covid οδήγησαν τις κυβερνήσεις στην επιβολή ακραίων μέτρων, τα οποία  κινούνταν στα όρια της συνταγματικότητας και αποδεικνύονταν παράλογα, αντιφατικά και  αναποτελεσματικά.

Δυστυχώς, καμιά διαμαρτυρία και καμιά διευκρίνιση δεν έχει ζητηθεί σχετικά με την εκ των υστέρων παραδοχή του ίδιου του προέδρου του ΕΟΔΥ και καθηγητή παιδιατρικής, Θ.Ζαούτη,  σε δελτίο ειδήσεων (STAR, 6/1/2023) ότι μειώθηκε το προσδόκιμο ζωής των παιδιών μας εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων και τις δηλώσεις της αναπληρώτριας Υπουργού Υγείας, Μ. Γκάγκα, (ΔΕΛΤΑ, 27/1/2023) ότι η υποχρεωτική μάσκα επηρέασε αρνητικά το ανοσοποιητικό και την ψυχική ανάπτυξη των παιδιών μας…

Η κίνηση εκπαιδευτικών Μ.Α.Ζ.Ι. είναι η μοναδική φωνή στον κλάδο των εκπαιδευτικών που άρθρωσε κριτικό λόγο για όλα αυτά τα μεγάλα και πρωτόγνωρα ζητήματα:και για την υγειονομική τρομοκρατία και για την εντός της εκπαίδευσης συντελούμενη τεχνολογική χειραγώγηση προς την απαξίωση της ανθρώπινης υπόστασης.

Σε αυτές τις δεσμεύσεις μας παραμένουμε ακλόνητοι και κρατάμε αυτή τη φωνή ζωντανή.