Μ.Α.Ζ.Ι.: ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

 Πανελλαδική κίνηση στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

https://mazi-kinisi.blogspot.com                        mazi.kinisi@gmail.com

11/6/2023

ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ ο σκεπτόμενος πολίτης και μάλιστα ο εκπαιδευτικός διαπιστώνει την ανάγκη να δίνει προσοχή στη μεγάλη εικόνα, όχι μόνο επειδή είμαστε πολίτες του κόσμου και, επομένως, κάθε πλανητικό συμβάν οφείλει να μας απασχολεί, αλλά κυρίως επειδή, βλέποντας όσα γίνονται στον μακρόκοσμο της παγκοσμιοποιημένης παλαίστρας, μπορεί άμεσα να συμπεράνει όσα θα ζήσει ο ίδιος στον μικρόκοσμο της ελληνικής εκπαιδευτικής πραγματικότητας  -όχι σε λίγα χρόνια αλλά σε λίγους μήνες, σε μερικές εβδομάδες.

Υπερδομές-μαμούθ, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.), ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (Ο.Ο.Σ.Α.)  κλπ., αν και δεν είναι εκλεγμένα όργανα των τοπικών κοινωνιών, αποκτούν με γοργό ρυθμό διεθνείς υπερεξουσίες. Ολοκληρώνοντας τη γραμμή εφαρμογής των οδηγιών οι κατά τόπους κυβερνήσεις, ενεργοποιούν τα… πρόθυμα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ώστε, εφαρμόζοντας τακτικές επηρεασμού της κοινής γνώμης, να δημιουργήσουν στην κοινωνία το κατάλληλο κλίμα για την αποδοχή μέτρων, που πριν την προπαγάνδα θα θεωρούνταν ακραία και αδιανόητα.

Μπροστά σε αυτό το σκηνικό του παγκοσμιοποιημένου ελέγχου, αναδεικνύεται κρίσιμος ο ρόλος της εκπαιδευτικής κοινότητας ως του παράγοντα εκείνου που θα τροφοδοτήσει την κοινωνία με εργαλεία σκέψης και κριτικής ανάλυσης ικανά να επεξεργαστούν την προσπάθεια χειραγώγησης από τα κυρίαρχα αφηγήματα των μεγάλων κέντρων αποφάσεων.

Οι στόχοι που θέτει ο Ο.Ο.Σ.Α. για τα εθνικά εκπαιδευτικά συστήματα κατευθύνουν τις  κυβερνήσεις στην επιδίωξη των στόχων αυτών ερήμην των τοπικών κοινωνιών. Οι πραγματικές προθέσεις της κυβερνητικής πολιτικής αποκαλύπτονται στις ανακοινώσεις του ΟΟΣΑ που αναφέρουν ότι : «Τα σχέδια βελτίωσης των σχολείων δεν μπορούν να είναι αποτελεσματικά χωρίς ειλικρινή αξιολόγηση της συνεισφοράς στην παιδαγωγική διαδικασία του κάθε εκπαιδευτικού και τελικά χωρίς μια διαδρομή διακοπής της απασχόλησης των αδύναμων εκπαιδευτικών». Είναι εύκολα κατανοητό ότι όσο κι αν η απελθούσα κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η αξιολόγηση δεν θα οδηγεί σε απολύσεις, οι σχεδιασμοί του Ο.Ο.Σ.Α. την διαψεύδουν, και οι απολύσεις είναι απλά θέμα χρόνου. Η απόφαση του ΥΠΑΙΘ να ξεκινήσει η ατομική αξιολόγηση από τους νεοδιόριστους συναδέλφους υπό την απειλή της μη μονιμοποίησής τους αποτελεί σαφή ένδειξη για τις διαθέσεις του.

Η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας υπηρετεί τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη, που οδηγεί στην «αυτονομία» και κατηγοριοποίηση των σχολείων, όπου με όρους «ατομικής ευθύνης» του κάθε σχολείου περιορίζεται η κρατική μέριμνα και χρηματοδότηση, με στόχο την ενίσχυση της ιδιωτικοποίησης. Ήδη στον χώρο της δημόσιας Παιδείας έχει αρχίσει να διαμορφώνεται ένα ιδιόμορφο καθεστώς «ιδιωτικοποίησής» της με τα πολυπληθή πλέον μοριοδοτούμενα σεμινάρια των δημόσιων Πανεπιστημίων, που έναντι αμοιβής παρέχονται σε πτυχιούχους παιδαγωγικών / καθηγητικών σχολών που πλέον το πτυχίο τους δεν αρκεί για το διορισμό τους και, φυσικά, σε μόνιμους εκπαιδευτικούς που «οφείλουν» να επιμορφώνονται, πληρώνοντας φυσικά εξ ιδίων τη διά βίου επιμόρφωσή τους. Στο σχεδιασμό του Υπουργείου ο θεσμός της Επιμόρφωσης γνωρίζει μια άνευ προηγουμένου επιστημονική στρέβλωση, αφού παρουσιάζεται ως ανάγκη του «μη ικανοποιητικού» εκπαιδευτικού.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η ατομική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού δεν ήρθε για να βελτιώσει το εκπαιδευτικό έργο αλλά για να τον εγκλωβίσει σε μια διαδικασία «καριερισμού» και συνεχούς απομάκρυνσης από τον πραγματικό του ρόλο, τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών του και του ίδιου, καθώς με τεχνοκρατικές υπερβάσεις θα ποσοτικοποιούνται τα μη μετρήσιμα μεγέθη της παιδαγωγικής και διδακτικής διαδικασίας. Ο θεσμός του παλαιού τύπου επιθεωρητή, που θυμίζει άλλες εποχές,«αναβαθμίζεται» σε έναν ψηφιακού τύπου επιθεωρητισμό με τις διάφορες πλατφόρμες (ηλεκτρονική καταγραφή αξιολογικών εκθέσεων,  ηλεκτρονικός φάκελος του εκπαιδευτικού κλπ.). Μια νέα τεχνοκρατική αντίληψη -ως μια νέα μορφή φεουδαρχίας- που παραμερίζει τον ανθρώπινο παράγοντα, που οδηγεί προς ένα σύστημα κεντρικά κατευθυνόμενο, δύσκαμπτο και αντιπαραγωγικό. 

Η ψηφιοποίηση, που έκανε αισθητή την εμφάνισή της με τα υγειονομικού τύπου πρωτόκολλα στον χώρο της εργασίας και εκτός αυτού, προχωρά με γοργούς ρυθμούς σε όλους τους τομείς, και φυσικά και στην εκπαιδευτική διαδικασία μέσω της αξιολόγησης, τις κάθε λογής πλατφόρμες και φυσικά με τις ηλεκτρονικές εκλογές. Η απόφαση για διεξαγωγή ηλεκτρονικών εκλογών, χωρίς πλέον το πρόσχημα της πανδημίας, εντάσσεται στο πλαίσιο του ψηφιακού μετασχηματισμού. Η επίθεση κατά των συλλογικών διαδικασιών και της ίδιας της δημοκρατικής διαδικασίας των εκλογών είναι συνέχεια των μεθόδων που χρησιμοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια για τον βίαιο μετασχηματισμό της κοινωνίας σε κοινωνία ασφυκτικού ελέγχου και συνεχούς επιτήρησης μέσα από τις «διευκολύνσεις» και τις «ανέσεις» που μας υπόσχονται.

Η τηλεκπαίδευση χρησιμοποιήθηκε σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης και νομιμοποιήθηκε ως μέσο που θα χρησιμοποιείται στο εξής για κάθε ανάλογη περίσταση, αν και τα σωματεία των εκπαιδευτικών έχουν πάρει σαφή θέση για την μη υποχρέωση του εργαζομένου εκπαιδευτικού να παρέχει εργασία από την οικία του και να έχει στη διάθεσή του τα τεχνικά μέσα για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Συγχρόνως, βεβαίως, θεσμοθετήθηκε και η «έκτακτη ανάγκη» ως νέα ορολογία που καλύπτει τις δραματικές ελλείψεις και την εγκληματική αδιαφορία των κυβερνήσεων.

Σε αυτές τις συνθήκες, τα προβλήματα του εκπαιδευτικού κλάδου αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα και απαιτούν διαφορετικό τρόπο διεκδίκησης. Η ελαστικοποίηση της εργασίας, που προωθείται από τον θεσμό του αναπληρωτή, οι ανεπαρκείς προεκλογικοί διορισμοί (που ενισχύουν την νοοτροπία της «συναλλαγής» πριν την κάλπη ως επαιτεία), οι μισθοί πείνας των νεοδιόριστων συναδέλφων, το θέμα του ωραρίου των νηπιαγωγών και των εκπαιδευτικών των ολιγοθέσιων σχολείων, το πάγωμα των μισθών, η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, η ακρίβεια και ο υποβιβασμός του πολίτη στο να εξαργυρώνει κουπόνια «έκτακτης φιλανθρωπίας» (τα κάθε είδους pass) απαιτούν μια άλλη μορφή διεκδίκησης που θα προέλθει από την πλήρη και ολοκληρωμένη εικόνα των ζητημάτων αυτών και όχι από περιστασιακές διαμαρτυρίες, που δεν εντάσσουν τα ζητήματα στις συνθήκες που τα γιγαντώνουν ή και τα υποθάλπουν.

Η χειραγώγηση των πολιτών και της κοινής γνώμης από τα Μ.Μ.Ε. είναι πλέον εμφανής σε όλους. Η κατατρομοκράτηση του λαού πλέον μοιάζει με απλό παιχνίδι στα χέρια των Μ.Μ.Ε. Προσφάτως, πληροφορηθήκαμε για την «ύπαρξη» ενός ανύπαρκτου ιού Χ, που αν και ανύπαρκτος, ο Π.Ο.Υ. και οι ειδικοί που έχουν αναλάβει τη μεταφορά της «πολύτιμης γνώσης», αν και δεν γνωρίζουν τίποτε για αυτόν τον ιό, όμως τελικά γνωρίζουν (!) ότι θα είναι περισσότερο θανατηφόρος από τον κορωνοϊό και μάλιστα με εκπληκτική ακρίβεια στις μετρήσεις με ποσοστό 70%. Με απλά λόγια, χωρίς να υπάρχει ιός, χωρίς κανένα κρούσμα, έχουμε ήδη 70% περισσότερους θανάτους. Το προηγούμενο διάστημα έγινε αντιληπτό σε αρκετούς πολίτες ότι οι κατευθύνσεις που δόθηκαν στις χώρες από τον Π.Ο.Υ. για την covid οδήγησαν τις κυβερνήσεις στην επιβολή ακραίων μέτρων, τα περισσότερα εκ των οποίων  κινούνταν στα όρια της συνταγματικότητας και αποδεικνύονταν παράλογα, αντιφατικά, αναποτελεσματικά και κυρίως επικίνδυνα.

Και παρ’ ότι η απελθούσα κυβέρνηση προσπαθούσε να μας πείσει ότι όλα τα μέτρα επιβλήθηκαν για το καλό μας, παράλληλα προχωρούσε κανονικά στη διάλυση του Ε.Σ.Υ. με την υποχρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων, την υποστελέχωση, την εξουθένωση των υγειονομικών, που κορυφώθηκε με την αναστολή εργασίας των μη εμβολιασμένων εργαζομένων στην υγεία και έφτασε μέχρι και τις δηλώσεις του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος περί αδυναμίας του Ε.Σ.Υ. να καλύψει τις ανάγκες των ασφαλισμένων. Για την κατάρρευση του συστήματος υγείας έγιναν πολλές διαμαρτυρίες, αλλά σχεδόν τίποτα δεν ακούστηκε για την ουσία του προβλήματος, που ξεκινά από τη χειραγώγηση και καταλήγει στην στοχευμένη απαξίωση της ανθρώπινης ύπαρξης.

Δυστυχώς, καμιά διαμαρτυρία και καμιά διευκρίνιση δεν έχει ζητηθεί σχετικά με την εκ των υστέρων παραδοχή του ίδιου του προέδρου του ΕΟΔΥ και καθηγητή παιδιατρικής, Θ.Ζαούτη,  σε δελτίο ειδήσεων (STAR, 6/1/2023) ότι μειώθηκε το προσδόκιμο ζωής των παιδιών μας εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων και τις δηλώσεις της αναπληρώτριας Υπουργού Υγείας, Μ. Γκάγκα, (ΔΕΛΤΑ, 27/1/2023) ότι η υποχρεωτική μάσκα επηρέασε αρνητικά το ανοσοποιητικό και την ψυχική ανάπτυξη των παιδιών μας…

Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με τις διαδικασίες που εξελίσσονται στη διεθνή πολιτική σκηνή με στόχο την απόλυτη κυριαρχία του Π.Ο.Υ. επί των κρατών πρέπει να προβληματίσουν τον κάθε πολίτη, ακόμη περισσότερο τον εκπαιδευτικό, που αγωνίζεται καθημερινά να μεταδώσει στους μαθητές του όλα εκείνα τα στοιχεία που τους είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης, για την αναζήτηση της αλήθειας μέσα από την αμφισβήτηση και τον διάλογο και για την ελευθερία της έκφρασης.

Σε μια εποχή όπου η απόκλιση από το κυρίαρχο αφήγημα διώκεται άμεσα ή έμμεσα, ενώ θεσπίζεται το «ακαταδίωκτο» για τους κάθε λογής «ειδικούς», ώστε να έχουν τον πρώτο και μοναδικό λόγο για τις ζωές των υπολοίπων «μη ειδικών», αντιλαμβανόμαστε ότι ως εκπαιδευτικοί έχουμε χρέος να προασπίσουμε τη ζωή των παιδιών μας με κάθε τρόπο, δράση, επιλογή.

Η κίνηση εκπαιδευτικών Μ.Α.Ζ.Ι. είναι η μοναδική φωνή στον κλάδο των εκπαιδευτικών που άρθρωσε κριτικό λόγο για όλα αυτά τα μεγάλα και πρωτόγνωρα ζητήματα. Καταφέραμε μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα να συγκεντρώσουμε δυνάμεις, που όρθωσαν ανάστημα απέναντι στον Γολιάθ της παραπληροφόρησης, της τρομοκράτησης και της χειραγώγησης. Σε αυτή τη διαδρομή συναντήσαμε και συναντάμε πολλούς σκοπέλους, που, όμως, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με τη δύναμη που μας δίνει η συσπείρωση και ο από κοινού αγώνας. Όσο περισσότερο αντιληφθούμε τη σημασία της δικής μας συμμετοχής και αντίστασης τόσο θα δυναμώνει η φωνή μας.

Στη δεδομένη πολιτική συγκυρία που οι αντιδραστικές και αντιλαϊκές δυνάμεις συμπλέουν, η δική μας συσπείρωση  είναι ακόμη πιο αναγκαία για να ανακόψουμε την ορμή τους που κατευθύνεται εναντίον μας.

Σε αυτόν τον αγώνα είμαστε ΜΑΖΙ.